We're still allive!!!
Blijf op de hoogte en volg Laura
03 September 2013 | Gambia, Bakau
Jaa dan een eerste berichtje vanuit Gambia! Gisterenmorgen thuis lijkt alweer heel lang geleden. Na iets meer dan 3 uurtjes slapen kwam ik gisteren 3.45 uit bed. Koffers dicht, laatste spullen eruit, want ondanks de 46 kilo die ik mee mocht nemen, waren m’n koffers toch nog iets te zwaar (shame on me). Half 5 thuis afscheid genomen van paps en toen richting Kapelle. Daar afscheid genomen van moeders en mijn sister. Moeilijk moeilijk. Toen konden we met een auto vol koffers vertrekken richting Brussel. Liep allemaal erg voorspoedig, waren ruim op tijd in Brussel, koffers afgeven 0,8 kilo over dus netjes netjes..;)
Gelijk maar door de douane dan hebben we dat ook maar gehad. Toen konden we voor de laatste keer genieten van een warme chocomel met slagroom want dat zit er de komende maanden denk niet in. Toen haalde ik snel m’n kalender uit tas, want nu wilde ik toch wel heel graag dag 1 bekijken, en ja dan lees je met tranen in je ogen de eerste dag, ow wat vind ik het nu al zo ontzettend leuk om dit bij me te hebben, en elke dag weer naar de volgende bladzijde uit te kunnen kijken!
Ook belde vaders nog even om te vertellen dat hij het toch wel verstandig vond als ik net als Jacomijn een buideltasje te kopen, en ja nu anderhalf dag later realiseer ik me al dat ik die wijze raad maar weer ontzettend moet waarderen. Het is een ontzettend hip kipling nektasje geworden, maar ontzettend handig en veilig om alle waardevolle spullen goed bij je te hebben...
Rond 11 uur gingen we de lucht in, de vlucht was de laatste luxe die we hadden denk voor de komende 5 maanden. Nog 1 keer genieten van een heerlijke maaltijd en zelfs een magnum toe krijgen..:)
In het vliegtuig realiseerde ik me opeens dat het avontuur gewoon echt ging beginnen en ook werkelijk niet meer terug konden, best bizar..
Toen we de daling inzette zagen we al heel wat van het prachtige Gambia, de kilometers brede en lange rivier met de het vele groen erom heen. Toen begon het wel te kriebelen, wat treffen we aan als we geland zijn..
Alles liep vlekkeloos en konden zo het vliegtuig verlaten, om de koude aircolucht te vervangen voor de vochtige warmte van hier.
We hadden al snel onze bagage en werd het tijd om ons verwaande kant naar boven te laten komen, dat we geen hulp nodig hadden, van één of ander vreemd oud mannetje die je maar al te graag wilde helpen.
Onze contactpersoon stond keurig met een papiertje te wachten, ach had niet nodig geweest, we waren toch bijna de enige blanke en zeker geen blanke van onze leeftijd.
We werden door Kawsu (onze contactpersoon) en Amadou (de driver) ontvangen en naar de auto gebracht, allemaal mensen hielpen om de koffers bovenop het dak te binden, erg bijzonder om te zien.
Toen kon het echte avontuur beginnen, waar zouden ze ons heen brengen. Onderweg de eerste indrukken waren erg bijzonder, je kan het omschrijven, je kan het fotograferen, je kan het filmen, maar je MOET het meemaken om het te kunnen bevatten.
Echt armoedig valt reuze mee van wat we tot nu toe hebben gezien, alles is alleen oud, krotterig, en heeeeeeeeel anders dan in Nederland.
We arriveerden na half uurtje op ons verblijf, en dat was een verrassing. Een mooi gebouw met een mooie tuin, met 6 kamers, geen luxe maar ook zeker niet te klagen, we mochten kiezen welke kamer we wilde. Er zijn verder geen andere gasten, vanaf oktober begint het toeristenseizoen hier, dan wordt het minder vochtig en is het beter te vertoeven.
We waren aardig onder de indruk, van de kamers, die alles meevielen met wat we verwachten. Het is een gedeelde keuken, maar elke kamer heeft wel een eigen toilet en douche. En tot onze grote verrassing was er in de achtertuin nog een swimming pool!!:) Niet groot, maar ach dat kan je toch nog wel beetje luxe noemen.
We kregen een kamer voor 1 nacht we zouden daarna verkassen, maar we hebben besloten toch maar in deze kamer te verblijven, waar we in ieder geval garantie van water hebben.. (Wat overigens gister stroom gaf, dus daar moet nog even naar gekeken worden.) De afgelopen maanden zijn er denk geen gasten geweest, alles is leeg en nu wij komen beginnen ze wat dingen te regelen, een koelkast wordt in de keuken gezet en ze komen wat kopjes etc. brengen. Het gaat niet snel, maar er gebeurt wel wat ze beloofd hebben.
Kawsu en Amadou brachten ons bij een klein wisselkantoortje om vast wat geld te wisselen, we wisselden lang niet als ons geld, maar toch was er niet genoeg aanwezig, dan zie je alweer de grote verschillen met geld.
We gingen naar een minimarket, het was letterlijk mini, echt speciaal voor de toeristen om wat koekjes en andere snacks te kopen en duur ook. Een pak sap van een liter betaal je gewoon 95 dalasi voor, dat is ongeveer 2,10, maar ja je bent hongerig en dorstig dus ja je koopt maar wat..
Van alle indrukken waren we al helemaal afgedraaid. Ons avondeten was wat eierkoeken die we nog bij ons hadden en een zak apenkopjes..;) Om 8 uur waren we afgedraaid en kropen in bed, onder een 1 persoonsklamboe, dat heb ik geweten, m’n voeten kwamen onder de klamboe uit, en ja hoor heerlijk lek geprikt. Vanmorgen om een uur of 5 was ik wakker en ja dan realiseer je je dat je wakker wordt in Gambia en je dat nog 149 keer zal meemaken.
Het eerste wat ik deed toen ik onder m’n klamboe vandaan kwam, was m’n kalender erbij pakken en de bladzijde omslaan. En jaa hoor mijn kleine vriendje schitterde op dag 2! Leuke foto’s, ow dan zou ik stiekem graag even thuis willen, blij nu internet te hebben om in ieder geval even wat te laten horen aan thuis.
Om een uur of 10 werden we opgehaald door Kawsu en Amadou en naar onze stageplek gebracht, spannend! Denk 10 minuutjes met de auto, maar echt te ver om elke dag te gaan lopen, dus daar moeten we nog een oplossing voor verzinnen, of we kopen een fiets die je hier niet veel maar zo af en toe wel ziet, of we gaan elke dag met de local bus, morgen zullen we ervaren hoe dat is..
The NaNA is een mooi gebouw, goed afschermd. Toch wel zenuwachtig voor de eerste indruk en de taal liepen we naar binnen. We werden door de stage contactpersoon bij de directeur gebracht.
Toen begon de donderpreek: ‘Er wordt hier geen mirhuana gerookt, zoals bij jullie in Holland en al die prostituees en de hele nederlandse reputatie werd opgenoemd, jullie vallen onze verantwoordelijkheid, jullie moet je gedragen, blablabla..
Hmmm het liefst zou je willen vertellen waar je vandaan komt en vertellen dat je uit een klein dorpje komt op een boerderij woont en je altijd voorbeeldig gedraagt..:) Maar goed ze bedoelde het goed en zolang je het verstaat ben je al meer dan blij..
We worden in ieder geval wel erg serieus genomen. We hebben een hoop literatuur meegekregen, met alle projecten waar ze op dit moment mee bezig zijn, morgen wordt er een stageplan gemaakt voor de komende 5 maanden. Ik ben benieuwd wat we kunnen gaan doen, maar dat er serieus gewerkt moet worden is 1 ding wat zeker is. 4 dagen van 8 uur ‘s morgens tot ‘s avonds 6 ben je aan het werk. Ik heb er zin in, al zal het op het begin wel flink vermoeiend zijn.
Vanmiddag nog wat inkopen gedaan, eten in de supermarkten is echt belachelijk duur, we moeten nog een manier vinden om goedkoper aan het eten te komen, want de bevolking leeft hier ook zeker niet van supermarkt eten.
Nu eindelijk een dongel met internet, ook daar weten ze genoeg voor te vragen, maar het is al afkicken geblazen dat ik niet kan whatsappen (schaamschaam), dus je hebt er wat voor over, het werkt met tegoeden dus kan ook niet al te veel internetten, zal ook niet altijd zo’n uitgebreide blog zijn, maar zoveel nieuwe indrukken en alles is nog zo nieuw, wilde het allemaal vertellen!:)
Owja nog een leuk detail, we zitten zo’n 10 minuten van de Atlantische oceaan vandaan…!:) We hopen er snel een kijkje te gaan nemen.
Hopelijk tot snel!
Gelijk maar door de douane dan hebben we dat ook maar gehad. Toen konden we voor de laatste keer genieten van een warme chocomel met slagroom want dat zit er de komende maanden denk niet in. Toen haalde ik snel m’n kalender uit tas, want nu wilde ik toch wel heel graag dag 1 bekijken, en ja dan lees je met tranen in je ogen de eerste dag, ow wat vind ik het nu al zo ontzettend leuk om dit bij me te hebben, en elke dag weer naar de volgende bladzijde uit te kunnen kijken!
Ook belde vaders nog even om te vertellen dat hij het toch wel verstandig vond als ik net als Jacomijn een buideltasje te kopen, en ja nu anderhalf dag later realiseer ik me al dat ik die wijze raad maar weer ontzettend moet waarderen. Het is een ontzettend hip kipling nektasje geworden, maar ontzettend handig en veilig om alle waardevolle spullen goed bij je te hebben...
Rond 11 uur gingen we de lucht in, de vlucht was de laatste luxe die we hadden denk voor de komende 5 maanden. Nog 1 keer genieten van een heerlijke maaltijd en zelfs een magnum toe krijgen..:)
In het vliegtuig realiseerde ik me opeens dat het avontuur gewoon echt ging beginnen en ook werkelijk niet meer terug konden, best bizar..
Toen we de daling inzette zagen we al heel wat van het prachtige Gambia, de kilometers brede en lange rivier met de het vele groen erom heen. Toen begon het wel te kriebelen, wat treffen we aan als we geland zijn..
Alles liep vlekkeloos en konden zo het vliegtuig verlaten, om de koude aircolucht te vervangen voor de vochtige warmte van hier.
We hadden al snel onze bagage en werd het tijd om ons verwaande kant naar boven te laten komen, dat we geen hulp nodig hadden, van één of ander vreemd oud mannetje die je maar al te graag wilde helpen.
Onze contactpersoon stond keurig met een papiertje te wachten, ach had niet nodig geweest, we waren toch bijna de enige blanke en zeker geen blanke van onze leeftijd.
We werden door Kawsu (onze contactpersoon) en Amadou (de driver) ontvangen en naar de auto gebracht, allemaal mensen hielpen om de koffers bovenop het dak te binden, erg bijzonder om te zien.
Toen kon het echte avontuur beginnen, waar zouden ze ons heen brengen. Onderweg de eerste indrukken waren erg bijzonder, je kan het omschrijven, je kan het fotograferen, je kan het filmen, maar je MOET het meemaken om het te kunnen bevatten.
Echt armoedig valt reuze mee van wat we tot nu toe hebben gezien, alles is alleen oud, krotterig, en heeeeeeeeel anders dan in Nederland.
We arriveerden na half uurtje op ons verblijf, en dat was een verrassing. Een mooi gebouw met een mooie tuin, met 6 kamers, geen luxe maar ook zeker niet te klagen, we mochten kiezen welke kamer we wilde. Er zijn verder geen andere gasten, vanaf oktober begint het toeristenseizoen hier, dan wordt het minder vochtig en is het beter te vertoeven.
We waren aardig onder de indruk, van de kamers, die alles meevielen met wat we verwachten. Het is een gedeelde keuken, maar elke kamer heeft wel een eigen toilet en douche. En tot onze grote verrassing was er in de achtertuin nog een swimming pool!!:) Niet groot, maar ach dat kan je toch nog wel beetje luxe noemen.
We kregen een kamer voor 1 nacht we zouden daarna verkassen, maar we hebben besloten toch maar in deze kamer te verblijven, waar we in ieder geval garantie van water hebben.. (Wat overigens gister stroom gaf, dus daar moet nog even naar gekeken worden.) De afgelopen maanden zijn er denk geen gasten geweest, alles is leeg en nu wij komen beginnen ze wat dingen te regelen, een koelkast wordt in de keuken gezet en ze komen wat kopjes etc. brengen. Het gaat niet snel, maar er gebeurt wel wat ze beloofd hebben.
Kawsu en Amadou brachten ons bij een klein wisselkantoortje om vast wat geld te wisselen, we wisselden lang niet als ons geld, maar toch was er niet genoeg aanwezig, dan zie je alweer de grote verschillen met geld.
We gingen naar een minimarket, het was letterlijk mini, echt speciaal voor de toeristen om wat koekjes en andere snacks te kopen en duur ook. Een pak sap van een liter betaal je gewoon 95 dalasi voor, dat is ongeveer 2,10, maar ja je bent hongerig en dorstig dus ja je koopt maar wat..
Van alle indrukken waren we al helemaal afgedraaid. Ons avondeten was wat eierkoeken die we nog bij ons hadden en een zak apenkopjes..;) Om 8 uur waren we afgedraaid en kropen in bed, onder een 1 persoonsklamboe, dat heb ik geweten, m’n voeten kwamen onder de klamboe uit, en ja hoor heerlijk lek geprikt. Vanmorgen om een uur of 5 was ik wakker en ja dan realiseer je je dat je wakker wordt in Gambia en je dat nog 149 keer zal meemaken.
Het eerste wat ik deed toen ik onder m’n klamboe vandaan kwam, was m’n kalender erbij pakken en de bladzijde omslaan. En jaa hoor mijn kleine vriendje schitterde op dag 2! Leuke foto’s, ow dan zou ik stiekem graag even thuis willen, blij nu internet te hebben om in ieder geval even wat te laten horen aan thuis.
Om een uur of 10 werden we opgehaald door Kawsu en Amadou en naar onze stageplek gebracht, spannend! Denk 10 minuutjes met de auto, maar echt te ver om elke dag te gaan lopen, dus daar moeten we nog een oplossing voor verzinnen, of we kopen een fiets die je hier niet veel maar zo af en toe wel ziet, of we gaan elke dag met de local bus, morgen zullen we ervaren hoe dat is..
The NaNA is een mooi gebouw, goed afschermd. Toch wel zenuwachtig voor de eerste indruk en de taal liepen we naar binnen. We werden door de stage contactpersoon bij de directeur gebracht.
Toen begon de donderpreek: ‘Er wordt hier geen mirhuana gerookt, zoals bij jullie in Holland en al die prostituees en de hele nederlandse reputatie werd opgenoemd, jullie vallen onze verantwoordelijkheid, jullie moet je gedragen, blablabla..
Hmmm het liefst zou je willen vertellen waar je vandaan komt en vertellen dat je uit een klein dorpje komt op een boerderij woont en je altijd voorbeeldig gedraagt..:) Maar goed ze bedoelde het goed en zolang je het verstaat ben je al meer dan blij..
We worden in ieder geval wel erg serieus genomen. We hebben een hoop literatuur meegekregen, met alle projecten waar ze op dit moment mee bezig zijn, morgen wordt er een stageplan gemaakt voor de komende 5 maanden. Ik ben benieuwd wat we kunnen gaan doen, maar dat er serieus gewerkt moet worden is 1 ding wat zeker is. 4 dagen van 8 uur ‘s morgens tot ‘s avonds 6 ben je aan het werk. Ik heb er zin in, al zal het op het begin wel flink vermoeiend zijn.
Vanmiddag nog wat inkopen gedaan, eten in de supermarkten is echt belachelijk duur, we moeten nog een manier vinden om goedkoper aan het eten te komen, want de bevolking leeft hier ook zeker niet van supermarkt eten.
Nu eindelijk een dongel met internet, ook daar weten ze genoeg voor te vragen, maar het is al afkicken geblazen dat ik niet kan whatsappen (schaamschaam), dus je hebt er wat voor over, het werkt met tegoeden dus kan ook niet al te veel internetten, zal ook niet altijd zo’n uitgebreide blog zijn, maar zoveel nieuwe indrukken en alles is nog zo nieuw, wilde het allemaal vertellen!:)
Owja nog een leuk detail, we zitten zo’n 10 minuten van de Atlantische oceaan vandaan…!:) We hopen er snel een kijkje te gaan nemen.
Hopelijk tot snel!
-
03 September 2013 - 18:11
Esther:
Hee laura!
Gelukkig dat de heenreis goed is gegaan! !
Je moet er nu hard tegenaan!
Nou meid heel veel succes, de eerste weken zullen wel vermoeiend zijn!
Heel veel plezier in het mooie land!
En wie weet snel een verhaal over de altantische oceaan!! :)
Liefs Esther de Jong ;) -
03 September 2013 - 18:55
Ans Reijm:
Hoi laura,
fijn weer wat van je te horen, hier is alles oke,
'k heb vandaag je kamer een grote sopbeurt gegeven,
het zal vreemd zijn dat deze kamer de komende maanden
netjes zal blijven.
stef wil graag met je skypen.
dus hopen dat dat ook snel kan.
hartelijke groetjes van mama, en een dikke knuffel van Stef -
03 September 2013 - 19:44
Stef Reijm:
welterusten,
dikke knuffel van stef -
03 September 2013 - 19:44
Jeanine Tukker:
hee meis!
veel plezier daar !
CAAARIBAAA xx -
03 September 2013 - 21:17
Jantine :
Heej lieve zus,
Mooi verhaal!! Klinkt tot nu toe goed, ook zeker wel spannend hoe verder met die stageplaats he!
Ik ben ook errrrug benieuwd naar foto's!! Maar die komen ook vast snel!
Enjoyyyyy!! xx
-
03 September 2013 - 21:46
Jannette Kastelein:
Hoi Laura,
Leuk om zo snel al iets van je te horen!
Heel veel succes jullie samen!
Groeten van ons allemaal uit Zegveld. -
03 September 2013 - 23:01
Sharon:
Wat leuk om te lezen! Fijn dat je iig een fijne kamer hebt, je stage zal wel flink aanpoten worden maar dat kan jij wel:) ben benieuwd naar je volgende verhalen!x -
04 September 2013 - 07:59
Annemarie:
Hej lief zussie,
leuk om de dag te beginnen met een verhaaltje van jou:-)
Ik ben echt super blij dat het tot nu toe allemaal meevalt, een hele rust.
Geniet!
Lfs Anne -
04 September 2013 - 22:46
Mams En Pap Van Jacomijn:
Hoi Laura en Jacomijn,
we doen er alles aan om jullie te volgen.
Fijn dat alles tot nu toe goed verloop. Veel liefs van hier, en succes met de stage .
Tot horens, Bart en Cocky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
