Weekend in Gambia..

Dag 7 op de kalender is alweer bijna ten einde, een week geleden was ik nog in Nederland, als je terug kijkt is het bizar dat er alweer een week voorbij is. Maar ik zal eerlijk zijn ik vind het ook nog steeds bizar om vooruit te kijken dat er nog zoveel weken komen, maar ben ervan overtuigd dat als ik na al die weken terug kijk dat het voorbij is gevlogen.. Maar goed genoeg gefilosofeer over hoelang het allemaal wel niet gaat duren, ik zal even terugblikken op de afgelopen dagen

Weekend, ik vond het vreemd om dat hier te zeggen, na twee lange dagen op stage was het fijn om even tot rust te komen, maar het is zo vreemd dat je drie dagen vrij hebt en niets gepland.. Toen ik vrijdagmorgen wakker werd, natuurlijk weer ontzettend vroeg, was ik ondanks de mooie woorden die oma schreef, want zij schitterde vrijdag op de kalender (dankjewel lieve oma), wel een beetje depri, pfft weekend wat te doen.. En toen het later begon te regenen, dacht ik helemaal, pffffft moet ik dan echt heel het weekend op m’n bed leggen, zonder m’n Ereader, want m’n speciaal voor Gambia aangeschafte E reader is kapot (Jammer Erika voor die 630 boeken die ik zo graag wilde lezen) al in het vliegtuig deed die het niet, en ik had me er juist zo op verheugd dat ik lekker kon gaan lezen als ik niets te doen had, dus ja nu moet ik zuinig doen want nu hebben we nog 4 boeken die Jacomijn meebracht om te lezen..
Alhoewel ik thuis te graag in bed leg, ging het idee me hier al snel vervelen..
Maar goed nu het weekend bijna ten einde is viel het alles mee..

We zouden vrijdag om 1 uur opgehaald worden door Amadou om voorgesteld te worden aan zijn familie en zien hoe het er in een Gambiaans gezin/huishouden aan toe gaat.. Dit werd anderhalf uur later want het bleef maar regenen, toen we het hek doorgingen vanaf ons verblijf de straat op, zagen we weer flinke realiteit.. Straat vol met water, het leek zowat wel een riviertje..
Maar goed op naar z’n gezin, we gingen door een aantal hobbelige ongelijke straatje en het regende ondertussen nog steeds een beetje dus werden we gelijk naar binnen gebracht.. Tjah en dat is toch wel heel anders dan in Nederland.. Het regent dus ze hebben niet de mogelijkheid om ‘niets te doen’ buiten op straat, dus doen ze het ‘niets doen’ maar binnen.. Hangend achter de tv en kijkend naar een soort van MTF, wij Nederlanders zouden het grootste onzin vinden, maar ja ze hebben waarschijnlijk niets beters te doen..
Amadou heeft 5 kinderen, de oudste is 20 de jongste 2, je snapt natuurlijk wel dat ik de jongste echt een ‘poppetje’ vond.. Als ze klein zijn , zijn ze nog schattig…;)
De oudste was een jongen van 20 die het geen probleem vond om ons de komende maanden veel van het leven hier te laten zien, hmm familie Reijm wees niet bang als ik vrienden word op Facebook of getagd wordt door een ‘blauwe’ ik neem hem niet mee naar Nederland hoor!!;)

De moeder des huizes liet ons zien hoe ze kookte, we waren iets te laat om te laten zien hoe het vanaf stap 1 gedaan werd, maar ik kan je vertellen dat ze daar de gaspitjes nog niet hebben uitgevonden maar koken met hout en vuur.
Toen was het dus echt de bedoeling dat we mee zouden eten, nou daar wordt, zo’n kieskeurig iemand, als ik niet echt heel vrolijk van, kan niet maken om m’n bord niet leeg te eten..
Maar moeders je kan trots zijn, keurig m’n bord leeg gegeten, zelf vis gegeten waar zowat de kop nog aan zat en dus zelf moest ontleden.. En zo vies was het nog niet eens ook, alleen de aardappel die er doorheen zat was echt niet te eten, dat zal ik hen nog moeten leren..
Ze waren ontzetten gastvrij en er werd duidelijk gezegd dat we altijd welkom waren.. Echt ‘the smiling coast’ hier..

Thuisgekomen was de straat echt 1 grote sloot, maar er moest toch nog even wat water aangeschaft worden, want met al dat spicey eten, gaat dat erg hard.. Dus in onze mooie lange jurken geprobeerd ons een weg te banen en droog aan te komen bij het winkeltje waar ze water hadden.. We besloten toch nog even een stukje door te lopen om even iets op te vangen van de Atlantische Oceaan.. En ja hoor we hebben hem gespot!! Schitterend! Helaas ontbrak er het zonnetje aan om echt een vakantie gevoel te krijgen, maar dat komt wel goed komende 5 maanden..

Ons avond eten was een overrijpe mango, meer hadden we geen trek in na dat overvolle bord van ’s middags..
Rustig ons bedje ingekropen en een filmpje gekeken, toen vonden we het wel weer mooi geweest, dag ook weer doorgekomen..

Zaterdag, dag 6 op de kalender, een deelnemer van HGJB vakantie erg leuk!
We zouden weer naar Amadou gaan en zijn vrouw zou ons laten zien waar we eten het beste konden kopen, maar tjah het regenseizoen laat z’n sporen wel na en het regende weer..
Dus gingen we maar begin van de middag naar Amadou, hij zelf was niet thuis maar zijn vrouw en dochters wel, ow en wat is z’n jongste dochtertje toch een schatje!:):)
En deze keer waren we echt een deel van de familie, we hebben met z’n alle op kleine krukjes uit 1 grote bak gegeten.. Wij kregen nog wel een lepel, de rest at met hun handen.. De vis werd door moeders met d’r handen ontleed, bedenk niet wat ze voordat ze ging eten er allemaal mee gedaan heeft, dan is gelijk je honger weg.. Het was een ontzettende leuke ervaring, en ja je went er wel snel aan dat alles niet zo hygiënisch is als bij ons..

Verder een rustige zaterdag en tjah anders dan in Nederland sloten we zeer bijtijds onze oogjes.. Vreemd om te bedenken wat iedereen aan het doen is in Nederland, feestje in de vijf lelies o.i.d., alles gaat gewoon door..

Zondag, dag 7 alweer, Leendert N schitterde tussen de geiten, weet niet of je dit lees, maar erg leuk hoor Leendert!:)
We hadden van de week al een beetje rondgekeken voor een kerkje en wisten niet precies wat het allemaal inhield, maar wilde vanmorgen toch wel een bezoekje brengen. We gingen naar the lighthouse chapel international. Ik kan je vertellen, gebeurt weinig dat ik met hoofdpijn de kerk uit ga, maar deze keer was het toch werkelijk zo, en nee niet van een kater, maar van de ontzettend hard afgestelde microfoon en de drie uur durende ‘dienst’ waarin een hoop gezongen/geschreeuwd wordt. De woordjes ‘amen’ ‘halleluja’ en ‘yes’ heb ik meer dan eens gehoord vanmorgen..
Ondanks dat was het een bijzondere ervaring.. Er werden een hoop bekende nummers gezongen, Agnus Dei kwam ook langs, ja Joy, mis jullie wel hoor, maar wij kunnen wel eens zeuren dat we refreintjes of dingen veel herhalen, nou dat is niets bij hier, je zingen het wel 10 of 20 keer achter elkaar..
Maar goed we werden warm ontvangen en zijn zelfs na de dienst even bij de ‘dominee’ langs geweest voor een praatjes in z’n kantoor.. We hopen toch wel vaker naar deze kerk te gaan, je ziet hoe warm je ontvangen wordt, en dat je gelijk weer 1 grote familie bent.. Wij Nederlanders zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen..

Wandelend naar huis vanuit de kerk, moest er nog wat eten gekocht worden, en ja hoor we werden gelijk gestrafd doordat op zondag toen doen, het kwam met bakken uit de hemel en en werkelijk zeik en zeik nat geregend..
Vanmiddag dus maar een rustig middagje, waarin mijn zondagse middagdutje natuurlijk niet mag ontbreken.. Had ik ook wel nodig na al die indrukken van vanmorgen..

Nu m’n oogjes sluiten, om morgen weer bijtijds naar the NaNA te gaan, voor de duidelijkheid, dat is the National Nutrition Agency onze stageplaats.. Ben benieuwd wat deze week ons weer gaat brengen.. In ieder geval weer vier dagen internet in het vooruitzicht, dit weekend waren we internetloos..

Ondertussen trouwens al wat telefoontjes van uit Nederland ontvangen, dat is voor ons tenminste gratis en jullie mogen voor de kosten opdraaien..;) Haha I’m sorry we moeten nou eenmaal beetje zuinig aan doen, aangezien we het met het contante geld moeten doen wat we bij ons hebben..

Dus voel je altijd vrij om te bellen naar als ik het juist zeg: 002203555021 (alleen van maandag tot donderdag tussen 10 en 8 (nederlandse tijd) kun je niet bellen, dan zijn we aan het werk..)

Tot snel!

Ps. Foto’s kunnen denk niet op deze site worden geüpload, dus verschijnen denk op facebook..