Weer heel wat ervaringen rijker...

Onze eerste volledige werkweek hebben we er alweer twee dagen op zitten.. Eigenlijk was die nog niet helemaal volledig, aangezien ik maandag ziek naar huis ben gegaan, maar ach, het was al vermoeiend genoeg..
Dinsdag was ik nog een beetje zwakjes, maar toch heel de dag naar stage gegaan, het ging gelukkig steeds beter, beetje angst voor het eten hier heb ik nu wel, maar ach, het positieve er maar van inzien, als je nog wat kilo’s wil verliezen, hier ‘vliegen’ ze er zo vanaf!;)
‘k Mis het wel hoor, gewoon even een lekker bordje aardappels met een heerlijk stukje vlees en groente, wat zal ik dat straks allemaal weer erg gaan waarderen…

Krijg veel de vraag, wat moet je nou eigenlijk doen op je stage.. Tjah dat is nog best moeilijk te beantwoorden, ons stage werkplan is al aardig ingevuld, waarin vooral het deelnemen van alle activiteiten, voorlichtingen etc. staan beschreven. Het lastige is alleen dat ze hier van dag tot dag leven en je dus nooit precies kan inplannen wanneer je wat kan gaan doen.. Maar goed dat zal de tijd ons wel leren, we komen de dagen goed door en krijgen veel van de cultuur en de gewoontes hier mee..

Donderdag stond er een conferentie over gejodeerd zout op de planning. Aangezien dit een aardig stukje rijden was, gingen we woensdag al naar plek van bestemming en zouden we daar de nacht doorbrengen. Toch best weer spannend waar je dan voor zo’n nachtje terecht komt, aangezien ik me al aardig aan m’n plekje in Cape Point (onze verblijfplaats) begin te hechten..
We zouden woensdagmiddag rond 2 uur vertrekken, dit werd uiteindelijk half 6. We zijn ondertussen al aardig gewend aan het wachten, met wat facebook en whatsapp op je stage kom je tijd die je moet wachten aardig goed door. We arriveerden rond 9 uur op plek van bestemming, na nog vele inkopen te moeten doen voor al die mensen die op die conferentie kwamen, wat ze dus allemaal op het laatste moment nog even moeten regelen..
We hadden nog geen avondeten op en meestal gaan we rond die tijd al slapen op een normale werkdag, maar nu zou er nog een maaltijd bereid worden. En dat is niet in een half uurtje gefikst zoals in Nederland..
Er stond namelijk geitenvlees op het menu, en wel ja de geit liep nog vrolijk rond te blaten en moest nog geslacht worden. Tja ik als boerendochter moest natuurlijk getuige zijn van deze gebeurtenis, ik zal niet in details treden, maar heb heel wat bloed uit de keel van die geit zien stromen, toch leuk om eens meegemaakt te hebben. Nog gekker als je dan ‘s avonds om half 12 je eten krijgt voorgeschoteld, m’n eetlust was rond dat tijdstip al behoorlijk verdwenen, maar toen we aan de maaltijd begonnen, heb ik toch flink genoten, wat smaakte dat geitje lekker zeg! Iedereen weer gezamenlijk in kringetjes met de handen uit bakken eten, en wij kregen netjes samen een bord en ook nog een mes en vork. Daar waren we toch we blij mee, aan het idee met de handen eten kunnen we nog niet helemaal wennen..
Na nog wat gezellig gebabbel met onze collega’s, waar trouwens aardig hoge pieten tussen zitten, aan hun paleisjes van huizen te zien (waar we onderweg ook nog langs gingen om spullen op te halen), zijn we ons bedje ingekropen, ik voelde het hout door het matras heen, maar gelukkig was het maar voor 1 nachtje..
Volgende morgen verzamelden we voor de conferentie, niet eerst ontbijten, maar gewoon een uurtje of 2 wachten totdat iedereen eindelijk aanwezig is.. De directeur van de NaNA, minister van gezondheid, borstvoeding gevende moeders inclusief kind, zoutproduceerders, alles was aanwezig, interessant gezelschap bij elkaar.. Helaas was het grootste gedeelte van de conferentie in de lokale taal, dus hebben we er niet veel van meegekregen, maar het was een toch een interessant en leerzaam uitstapje. Met om een uur of 11 nog een ontbijt met alweer geitenvlees, toch best heftig op nuchtere maag, deze keer wel met een groepje uit bakken gegeten, en ’s middags om een uur of 4 nog een diner, met rijst, vlees etc. deze keer deelde we de bak met wat dames van het ministerie van gezondheid waarbij wij als blanke meisjes toch gewoon netjes een lepel gebruikte..
Ik dacht eerst dat alleen de ‘normale’ bevolking hier met hun handen uit bakken aten, maar zelfs de hoge pieten vinden het geen probleem, het blijft voor ons echt een behoorlijk cultuurverschil…

Aan het einde van de middag maakte we ons weer klaar voor vertrek naar de stad, aangezien we ergens in the middle of nowhere zaten. Onderweg wordt er door collega’s hier en daar nog wat eten langs de weg gekocht, verse pelpinda’s (niet zo geroosterd als bij ons), geroosterde maiskolven, vers gevangen vis etc. niemand heeft hier haast, en wil weer op tijd thuis zijn, behalve de president die we onderweg ook nog tegenkwamen. Eerst kwam er een auto met loeiende sirene’s voorbij gescheurd, dat is het teken dat de president eraan komt, alle auto’s (zijn er niet zoveel als in Nederland hoor) gaan langs de weg staan en iedereen stapt uit om naar de president te zwaaien, die later met een noodvaart voorbij scheurde in een stoet van wel 10 hele dikke dure auto’s.. Aangezien Jacomijn alle bijzondere momenten op haar videocamera vast wil leggen, was dit ook zo’n mooi momentje om te filmen, de voorbij gescheurde stoet mooi vast gelegd en weer klaar om te vertrekken, komt er een auto van de stoet heel hard aan gescheurd remt voor onze auto met piepende banden, komen soldaten uitgelopen, om even mee te delen dat er niet gefilmd mag worden, dus dat het filmpje verwijderd moest worden. We hebben geluk gehad dat we in een auto van de overheid zaten, anders hadden we grote kans gehad, dat de camera gewoon zou zijn afgepakt, ach ook weer wat geleerd
en zo kwamen we donderdagavond totaal versleten weer bij ons verblijf in Cape Point aan..

Gisteren begon het weekend al weer, rustig daagje, wat inkopen gedaan, ons verblijf schoon gemaakt, bed werd zelfs verschoond en zo een beetje rustig de bloed verziekend warme dag doorgekomen.. Het was gelukkig wel droog, maar het drukkende vochtige weertje had gisteren goed z’n uitwerking..

Normaal gesproken had ik al honderd en één foto’s gemaakt en met jullie gedeeld, maar door alle indrukken vergeet je gewoon vaak foto’s te maken en is er ook niet altijd de gelegenheid voor, maar goed er volgen er vast nog wel wat in de komende maanden..
Zo zijn er ondertussen alweer aardig wat daagjes voorbij en geniet ik elke morgen nog ontzettend van de kalender!!
Owjah trouwens record verbroken, het langste wat ik ooit van huis ben geweest is 10 dagen, ondertussen staan er al 13 op de teller, dus heb ik mezelf al weer behoorlijk overwonnen!:P Kan niet ontkennen dat ik jullie allemaal enorm mis, maar ach het zijn ondertussen nog maar 138 nachtjes slapen..;)

Fijn weekend allemaal!