Het Gambiaanse leven, wat al aardig went..

Alweer zaterdagmorgen, hoogste tijd voor een nieuwe blog.. Er begonnen mensen zich al af te vragen of ik heimwee had, aangezien er maar geen nieuwe blog verscheen. Nee hoor wees maar niet bang, ’t gaat goed hier..
Dan zo druk gehad dat er geen nieuwe blog kwam? Nee, ook niet.. Ik heb me heel de week zitten te bedenken wat zal ik ze eens vertellen, eigenlijk niet zoveel bijzonders meegemaakt..

Het leven begint hier langzamerhand een beetje ‘normaal’ te worden voor ons.. Vorig weekend rustig weekend gehad, zondags de kerk weer bezocht waar we weer hartelijk ontvangen werden. Het was een dienst die nog langer duurde dan anders.. Pfffft 3,5 uur durende dienst is toch best wel heel lang hoor, voor de niet stilzittende ikke.. Er werden soort van ouderlingen benoemd, een grote groep meeste denk van rond onze leeftijd, misschien iets ouder, jongens en meiden, die trouw aan de kerk beloven dat ze zich voor de kerk zullen inzetten, en Zijn Naam groot willen maken, was wel bijzonder om mee te maken..
En alsof het hier normaal is zondag na de dienst, zijn we weer eens flink natgeregend op de weg naar huis.. En ja ondanks dat we als twee verzopen katjes met onze lange rokken over straat liepen, blijf je maar te horen krijgen: ‘Hi, pretty lady’s, how are you’, GRRRRRT maar goed dat ze Nederlands niet verstaan anders wisten ze maar al te duidelijk hoe ik over dat irritante gedoe dacht…
Jacomijn suggereerde, misschien is het teken is van vruchtbaarheid of iets, als je hier zo als een verzopen katje over straat loopt, whahahaha…….

Maar goed na ons eventjes te hebben omgekleed en weer ‘onvruchtbaar’:P over straat konden, brachten we weer eens een bezoekje aan Amadou en zijn familie.. Weer gezellig met elkaar uit een bak gegeten, ach alles went.. ’t Kleine schattige dochtertje verblijd met een ballon.. (foto’s staan trouwens al bij m’n vorige blog)
Je ziet hier echt dat het leven zo anders is dan bij ons, veel mensen hebben geen werk, wij zien het als lui, maar er is gewoon ook weinig werk hier.. Maar een dochter van 17 die als tijdsbesteding in het weekend heftig zit te kleuren in een kleurboek voor de allerkleinsten, realiseer je toch wel dat ze hier met veel minder tevreden zijn.. En zoveel minder tijdsbesteding hebben dan onze drukke leventjes in Nederland, en wij (ik) al zo snel kunnen klagen als we niets te doen hebben..

We zouden ook nog een bezoekje brengen aan een huis vlakbij Amadou, zou veel goedkoper zijn per maand, heel lief dat ze je met alles wilde helpen, maar ja we hadden eigenlijk al voor dat we het gingen bezichtigen het idee dat we ons ondertussen oude en vertrouwde stekje helemaal niet wilde verlaten.. We zijn verwend hier met een waaier, grote keuken, zwembad (met heel veel muskieten), en ja het begint gewoon al echt als een thuis te voelen.. Maar ja uit beleefdheid natuurlijk even een kijkje nemen, maar we hadden na 3 tellen al gezien dat we liever kozen voor de ‘luxe’ in ons huidige verblijf, ach we zijn te verwend voor hier, blijven toch echt westerse meisjes…

Maandag begon onze werkweek weer, en tjah het was een wat rustiger weekje, grootste gedeelte op kantoor gezeten, wat dingen gelezen, gezien etc. Dinsdag nog naar een meeting geweest in Brikama, leek even alsof we weer op school zaten, nurses (broeders/zusters) worden hier opgeleid om kinderen te diagnosticeren op hun voedingstoestand/groeitoestand en hoe ze dit weer moeten verwerken op papier zodat er bij de NaNA een algemeen beeld verkregen wordt van het hele land..

En tjah zoals ik al zei alles begint zo normaal te worden, elke morgen in een overdreven volgepropte busje naar je werk, om iets over 8 op je werk aankomen en toch nog de eerste zijn, want iedereen druppelt pas later binnen, een paar keer op de werkdag zoeken de meeste hun plekje op om te bidden, 2 uur en 5 uur zijn in ieder geval vaste prik, aan het eind van de dag weer in een volgepropt busje naar huis, meestal nog even wat eten halen op de markt, thuis snel wat koken, eten, en kinderbedtijd (8 uur) liggen we op bed.. Tjah dan gaat een werkweek best wel snel.
Ook beginnen we er al aardig aan te wennen dat de stroom het nogal eens begeeft, alleen de nachten zonder stroom, dus zonder waaier, zijn toch wel erg zwaar..
Vrijdag ons schoonmaak en boodschappen daagje.. Jaja dacht 5 maanden niet te hoeven schoonmaken maar ja het mag natuurlijk niet gebeuren dat ik over 5 maanden het verleerd ben, dus blijf ik mijn geweldige schoonmaakkunsten hier maar beetje onderhouden..

Gisteren toch wel weer een hele belevenis, we gingen weer eens inkopen doen op de markt, 1 van de groentekraampjes wordt nu onze vaste prik, aardige man die ons altijd goed helpt.. We wilden wel eens een keertje vis kopen, maar ja, we roken het wel, maar nog nooit echt gezien waar we het nou werkelijk konden kopen, dus wij vriendelijk aan deze meneer gevraagd en volgde hem door een donker steegje, het leek als in een film dat je een deur opent en een hele andere wereld instapte.. Hier was dus het echt leven, wat voor mensen zoals ons eigenlijk verborgen is, hier gaan vrouwen elke dag weer heen om eten voor die dag te halen, aangezien ze geen koelkast o.i.d. hebben..
We werden bij het visgedeelte gebracht, tjah ik zal er nog eens een foto’tje van maken, als je hier nog niet 3 weken was ingeburgerd had ik pertinent geweigerd vis te kopen, allemaal vliegen op de vis echt frisjes zag het er niet uit.. Sta je dan, welke vis zal je nemen, 1ste en beste maar uitgekozen, vraag je 2 vissen krijg je er gelijk 7 ach prima, als je het zelfde ervoor betaald is dat geen probleem natuurlijk.. Allemaal kraampjes met groentje, fruit, kruiden, rijst, paste etc.. Heel bijzonder wereldje..

Natuurlijk erg leuk om vis te kopen, maar hoe maak je dat klaar, tjah wat dat te gaat ben ik een oerhollands simpel meisje, wat thuis nooit echt vis eet, maar alleen maar aardappelen met vlees..;)
Maar Jacomijn dacht dat ze goed had meegekeken met haar moeder thuis en dat het verwijderen van alle ingewanden haar wel zou lukken, hmmm niet dus, wat ik volkomen begrijp, aan mij heb je helemaal niets.. Maar goed, onze soort van gastvrouw die achter ons verblijf woont, ingeschakeld en zij had binnen no time alle vis schoongemaakt, waren we maar al te blij mee!

Nadat ik, als een oerhollands meisje, de aardappelen had geschild en aangezet had, kon ook de vis in de pan en na een paar uurtjes werk, hadden we toch een kostelijk maaltje op ons bord liggen, vis met gebakken aardappelen en worteltjes, mjammie ‘k heb genoten alsof ik bij de snackbar zat…:P

Zo ons daagje al weer aardig gevuld, nog bezoek gehad van Amadou z’n zoon inclusief neef, ook echt van die nietsnutten, die heel de dag maar een beetje rondhangen.. Ach, zolang ze er zelf mee kunnen leven, ga ik me er ook maar niet te druk om maken..

Vandaag als het goed is een ‘uitje’ met collega’s van de NaNA, maar ja het blijft hier altijd maar een verrassing, tis geen afspraak is afspraak..

Zo, toch weer heel wat op papier. Ik vind het enthousiasme en alle berichtjes vanuit Nederland op m’n blog erg leuk, wat me toch wel stimuleert om lekker te blijven schrijven!:) Als ik dan hier minder mensen heb om tegen aan te praten, wat ik natuurlijk zo graag doe, schrijf ik het wel op papier. Hoef ik toch m’n mond niet helemaal te houden.. Wel werd er van de week bij de NaNA door iemand die echt nog veeeeeel meer praat dan ik, ook een stagiair, geconstateerd dat ik ook wel veel praatte, hmmm dacht dat als ik Engels praatte dat ik me wel inhield, maar niet dus, ‘Shame on me’…

Fijn weekend allemaal en tot schrijfse!