Alweer 4 weken in Gambia..

Vanmorgen zag ik dat het vandaag alweer maandag de 30ste is. Jaja vandaag over 4 maanden ben ik gewoon alweer op Nederlandse bodem. Vandaag zijn we alweer 4 weken hier, en ik kan het bijna niet geloven als ik het zeg, maar als ik zo terug kijk is de tijd eigenlijk echt voorbij gevlogen.. Time flies…….;)

Ik hoor nu eigenlijk ‘hard’ aan het werk te zijn op m’n stage, maar dat liep vandaag even anders..
Vanmorgen vol goede moed weer naar het werk gegaan, maar Jacomijn kreeg door waarschijnlijke een allergische reactie, allemaal uitslag, en ze voelde zich knap ellendig, naar een pharmacy hier geweest die allerlei zalfjes en pilletjes voor schreef, en dan maar hopen dat het overgaat, daarna hebben we middagje vrij af gekregen, was ook wel nodig voor Jacomijn want ze voelde zich echt flink ellendig..

Even terug blikkend naar afgelopen week, werkweek was weer vrij rustig, meeste dagen op kantoor door gebracht en als je dan af en toe om je heen kijkt vraag je je echt af wat de mensen om je heen aan het doen zijn, in het ene kantoortje zit een vrouwtje zo ongeveer de hele dag te Skypen of films te kijken, in een ander kantoortje maken een paar mensen een gezellig kletspraatje, en ja zo gaat het er een groot gedeelte van de dag aan toe.. Voor ons Nederlanders echt soort van onbegrijpelijk, in Nederland is iedereen druk druk druk, ‘tijd is geld’, nou welkom in Afrika, dat kennen ze hier dus niet.. En ja je gaat je een beetje aan het cultuurtje aanpassen als je hier bent, dus zo heel veel gebeurt er ook niet in een werkweek.. En dan ga je ook maar eens een praatje maken met collega’s en dat is ook best wel eens interessant.. Een welgestelde mannelijke collega van zo’n 35 jaar is getrouwd met 2 vrouwen, en ongelofelijk dat het is zijn die twee vrouwen ook nog vriendinnen met elkaar.. Tjah, ik heb het niet onder banken of stoelen geschoven maar toch wel duidelijk gemaakt dat ik dat werkelijk niet kan begrijpen, dat je als vrouw gewoon accepteert dat je man er een tweede vrouw bij neemt, echt ongelofelijk. En zo leer je de cultuur hier echt een beetje kennen, vrouwen moeten het maar gewoon accepteren dat ze minder zijn, ik weet wel dat ik zo’n cultuurtje noooooit zou accepteren!:)
We hebben een jong getrouwd stel achter ons verblijf wonen, hij houdt heel de dag een oogje in het zeil, soort van beetje de huisbaas.. Wist eigenlijk nooit hoe oud ze waren, maar zo af en toe eens een praatje en dan je er dus achter dat zij 18 is en dus nu twee jaar getrouwd zijn, ook heel vanzelfsprekend voor hier, haar vader had ook 4 vrouwen, dat vond zij dus ook meer dan normaal. D’r man, de huisbaas, is 22, vroeg hem of hij ook wel twee vrouwen wilde, maar nee, had hij geen geld voor, want als je meerdere vrouwen trouwt heb je wel de voorwaarde dat je ze kan verzorgen en tjah vrouwen zijn nou eenmaal niet goedkoop;)
Maar hij dacht dat als hij een witte vrouw zou trouwen het misschien wel mogelijk was..
Een gedachte die echt werkelijk iedereen hier heeft, als je een ‘witte’ vrouw hebt, dan ben je rijk.. En daar gaan ze dan ook werkelijk voor, maakt niet uit hoe oud.. Van de week zagen we een blanke vrouw van denk rond de 55 a 60 hand in hand lopen met een Gambiaan van denk rond de 25 a 30, ongelofelijk! Zij betaalt, hij geeft haar aandacht…
Je kan misschien wel begrijpen van alleen al het cultuurtje leren kennen (en proberen te begrijpen) ben je aardig versleten aan het einde van je werkweek..

Vrijdag was niet even lekker rustig aan doen, want er stond een bezoekje aan ‘SOS children villages the Gambia’ op de planning. En was de moeite waard, ik had in Nederland wel eens gehoord van SOS kinderdorpen, maar denk er in Nederland alleen geld voor ingezameld wordt. Het leek werkelijk een dorp, we brachten eerst een bezoekje aan het kinderdorp waar 87 kinderen wonen, kinderen die hun beide ouders verloren zijn, ouders die geen geld hadden om voor hun kinderen te zorgen etc.. 10 huizen waarin elk een ‘moeder’ zorgt draagt over 7 tot 10 kinderen..
Er was ook een schooltje bij, ook kinderen van buiten de SOS kinderdorpen zitten hier op school, ook daar mochten we een kijkje nemen, erg leuk! Lieve kleine schatjes van een jaar of 3 die gezellig bij je komen staan en ‘tubab’ (ofzoiets) wat soort van het zelfde is als ‘neger’ voor ons tegen een gekleurd persoon..;) Ongelofelijk maar de kinderen worden al vanaf jonge leeftijd 3 talig opgeleid, de lokale taal, engels en frans, of dat in alle scholen is verwacht ik niet, maar deze in ieder geval wel, niet gek…
Ook naar de ‘mother and child’ kliniek geweest. Een hoop pas bevallen moedertjes met hele lieve kleine baby’tjes, 1 moeder vertelde dat ze 2 dagen geleden bevallen was en nu voor een controle hier was, flink respect.. We mochten de hele kliniek zien, is hier allemaal niet zo streng en hygiënisch als in Nederland, zagen echt een baby’tje wat paar minuten geboren was, en de onderzoekkamers voor gynaecologen enzo, dan mag je maar weer al te dankbaar zijn dat je in een land als Nederland woont.. Maar was een interessant tripje zo op een vrije dag..

’s Middags voor het eerst sinds afgelopen maand soort van ‘fastfood’ gegeten, en wat heeft deze diëtiste daar toch heerlijk van genoten..;)

Zaterdag ochtend eindelijk ons zwembad uitgeprobeerd, er was zo goed als geen mug meer te bekennen, dus was genieten geblazen.. M’n spiertjes weer eens flink aan het werk gezet en heerlijk gezwommen, nu nog op zoek of ze hier ook een luchtbedje of iets hebben, om mijn huidje ook een mooi bruin kleurtje te geven..:)

Zondag was Jacomijn al niet zo fitjes dus zag het niet zitten om 3 uur te gaan zitten zweten in de kerk.. Hmm, tjah ik kon ook thuis blijven, of een keertje alleen gaan.. Tis denk halfuurtje lopen en onveilig is het niet op straat, er wordt alleen vaak naar je geroepen.. Uiteindelijk besloot ik het maar te wagen en alleen naar de kerk te gaan, en heb het overleefd! Wel gek omdat je hier eigenlijk 24/7 bij elkaar bent..
De kerk wel een bijzonder ‘iets’ hier, tis soort van beetje te vergelijken met evangelische kerk in Nederland, dat vind ik het probleem niet, maar hoe er soms geschreeuwd wordt en je bijvoorbeeld naar voren moet lopen als je bijvoorbeeld 100 Dalasi ‘voor de Heer’ geeft.. Wil best geld in de collectezak stoppen, maar een ander hoeft toch zeker niet te weten wat je in de zak stopt.. Dan zie je weer een hoop cultuur verschillen…
Uit de kerk kwamen er 2 meiden van de kerk (soort van ouderlingen) met ons mee, was weer eens wat anders, meiden van je eigen leeftijd, ’t was gezellig bezoekje..
Daarna was het tijd voor pannenkoeken, lekker Hollands, alhoewel ze dat hier ook wel kennen, als ik nog fristi erbij had gehad, was ik even vergeten dat ik in Gambia was..;)

’s Middags toch maar eens een poging wagen om naar het strand te gaan, en dat was genieten geblazen! Verwachte dat het veel te heet was om pal in de zon te zitten, maar op het strand met flinke wind was het heeeeerlijk, en we waren bijna de enige op het strand, dus dat was lekker rustig..

De stroom is nog steeds echt vreselijk, ’t schijnt een landelijk probleem te zijn wat wel een aantal weken gaat duren, de nachten zonder stroom, dus zonder waaier, blijven ontzettend zwaar. Vanmiddag/vanavond was er ook amper waterdruk, dus moeten we bijvoorbeeld het afwassen maar laten, ’t blijft wel lastig als je zo beperkt ben. Er is ons ook een generator beloofd, maar ja die is er nog steeds niet, afwachten dus maar…

Zo dat was het weer voor van de week, tot snel...

Ondertussen alweer dinsdag, even statusupdate.. Jacomiijn voelde zich vanmorgen nog niet veel beter, dus ik alleen naar stage gegaan.. En op het werk adviseerde iedereen me om toch naar het ziekenhuis te gaan, ze gaan hier veel sneller naar het ziekenhuis dan dat voor ons gebruikelijk is..
Dus een andere stagiair hier een dermatoloog hier gebeld en uiteindelijk met iemand van de NaNA, de andere stagiair (voor eventuele vertaling, dermatoloog kwam van Cuba) een driver van de NaNA Jacomijn opgepikt en naar het ziekenhuis geweest, ze heeft weer flink wat pillen voor geschreven gekregen, en mag geen vis, mayonaise, eieren, chocolade e.d. meer…. AAAI dat zou voor mij een hele taaie klus zijn.. Maar tis te hopen dat het dan nu toch echt beter gaat, ik ben ondertussen weer terug bij de NaNA…